Risicohouding

Risicohouding, of ook wel risico-attitude genoemd, is het startpunt voor intrinsiek risicomanagement. Het is een reflectie van de bestuurder over hoe hij op een bepaald onderwerp de balans ziet tussen risico en rendement. 

Hierbij een definitie die vaak gehanteerd wordt voor het expliciteren van de risicohouding, het denk- en werkmodel RAVC:

Risicohouding is Nul
In dit geval is de risicohouding gekenmerkt door de wens dat er geen risico’s worden genomen, vanuit de visie dat gewenste rewards niet vereisen dat een minimaal niveau van blootstelling aan risico’s wordt geaccepteerd.

Risicohouding is Kritisch
Deze risicohouding is gekenmerkt door de wens de mate van blootstelling aan risico’s relatief laag te houden, vanuit de visie dat gewenste rewards vereisen dat een relatief laag niveau van blootstelling aan risico’s wordt geaccepteerd.

Risicohouding is Gebalanceerd
Deze risicohouding is gekenmerkt door de wens de mate van blootstelling aan risico’s te balanceren, vanuit de visie dat gewenste rewards vereisen dat een gebalanceerd niveau van blootstelling aan risico’s wordt geaccepteerd.

Risicohouding is Opportuun
Deze risicohouding is gekenmerkt door de wens de mate van blootstelling aan risico’s relatief hoog te houden, vanuit de visie dat gewenste rewards vereisen dat een relatief hoog niveau van blootstelling aan risico’s wordt geaccepteerd.

Risicohouding is Gemaximeerd
In dit geval is de risicohouding gekenmerkt door de wens dat de blootstelling aan risico’s maximaal is, vanuit de visie dat de gewenste rewards vereisen dat een maximale blootstelling aan risico’s wordt geaccepteerd.

‘Het expliciteren van de risicohouding begint op het niveau van de individuele bestuurder en het regelmatig teruggaan naar dit niveau.’

Doordat er meer inzicht gevraagd wordt en zal worden in het bestuurlijke proces en hiermee ook de bestuurlijke afwegingen, zal door bestuurders transparant gemaakt dienen te worden wat hun motivatie was bij het nemen van een besluit. Dit proces start bij het expliciteren van de risicohouding op het niveau van de individuele bestuurder (ik-perspectief), het bestuur als geheel (wij-perspectief) en governance perspectief (inrichtingsperspectief). De risicohouding kan ook variëren per onderwerp. Wij onderscheiden hiervoor vier domeinen, volgens het denk- en werkmodel Risk Appetite Value Chain-methodologie (RAVC):

1. Kapitaalmanagement
2. Reputatiemanagement
3. Uitvoering en IT
4. Besturingsfilosofie

‘Risicohouding is het startpunt bij een besluitvormingsproces.’

Deze domeinen vormen de basis voor het expliciteren van de risicohouding. Indien een bestuurder een risicohouding ‘kritisch’ heeft, dan zal men het liefst geen risico willen lopen, omdat het rendement niet van belang is. Te nemen besluiten zullen dan altijd goed afgewogen worden en niet risicovol zijn. De optelsom van de besluiten en de implementatie van deze besluiten vormen zo mede het risicoprofiel van het fonds. Uiteraard is risicohouding één element voor de bepaling van het risicoprofiel. Risicobereidheid en risicotolerantie zijn de andere twee. Deze drie grootheden in risicomanagement zijn belangrijke begrippen bij intrinsiek risicomanagement.

Hoe bepaal je de risicohouding van je fonds?

Hoe bepaal je de risicohouding van je fonds en wat is de toegevoegde waarde van het bepalen van de risicohouding? In dit filmpje ligt Marianne Doelman dit toe.